Race Ik hoor de ademhaling, zwaar, diep en hortend. Achter mij zijn nog enkele deelnemers. Voor mij veel meer. Dat ik nu nog zo helder kan denken verrast me. Mijn benen voelen zwaar. De knieën opgezwollen. Bovenbeenspieren verzuurd, hamstrings verkrampt. Mijn kuiten voel ik nauwelijks, behalve dat ze zwaar zijn. Per stuk wel dertig kilo. Mijn voeten branden. Telkens wanneer ik een voet neerzet voel ik de plekken waar ik eelt heb. Daar zijn de drukpunten nog pijnlijker. Ik kijk op mijn horloge. Iets meer dan dertig kilometer afgelegd. Waar blijft nu dat drink punt? Ik ben toch niet verkeerd gelopen? Dat kan niet, hou ik mijzelf voor. Er zijn lopers voor mij en lopers achter mij. Maar… De andere punten waren op exact de afstand die aangegeven was op de kaart. Ik snak naar cola. Ik snak naar water, ik snak naar patat, rijst, bami, argh, nee dat was te veel, niet aan eten denken. Lopen. Voet voor voet. De snelheid is eruit, maar het tempo is oké. Dit is geen race, dit is de marathon.
Reactie plaatsen
Reacties